Benden gideli 4 ay oldu. Şimdi nadir geliyosun aklıma. Hatta 1 aydır hayatımda biri var. Ne zaman hayatımda bi olumsuzluk olsa , canım sıkılsa, birşeye üzülsem ozaman geliyosun aklıma. En kötü zamanlarımda sana suç buluyorum yine sen olsaydın böyle olmazdı diye. Çünkü kötü zamanlarımda yine sana ihtiyaç duyuyorum. Kendimede kızıyorum bu yüzden çünkü aklına bile gelmiyorum biliyorum. Sen neden getiriyosun diyorum. Senin bana bıraktığın en büyük iz korku oldu. Hayatımda biri var demiştim onu sevemiyorum biliyomusun ? Tıpkı senin davrandığın gibi davranıyo bana üstüme titriyo mesela, deli gibi kıskanıyo beni , sürekli telefonla konuşuyoruz , sözler veriyo bana ama ya oda giderse diye onu umursamıyorum o onu sevmediğimi sanıyo ama bilmiyo ki sende böyle gelmiştin bana ve bak hala boşluğun dolmuyo. Çünkü ben birini sevdiğimde kendimden bile çok seviyorum. Bunu çok güzel başarıyorum gerçekten. Oyüzden tekrar birini seni sevdiğim gibi severim diye okadar korkuyorum ki. Ve kime kendimden çok sevdiysem benden hep bişeyler alıp gittiler. Biraz melankolik takılıyorum :) su sıralar yazılarım falan sadece ona söylemek istediğim şeyleri yazıyorum aslında. Eğer sevdiğiniz insanla aynı şehirdeyseniz değerini bilin. Karşılaşmak umudu okadar güzel ki. Ben onu çok iyi sevdim :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder